Werkgroep Buitenveldert / A.J.Ernststraat 112, Amsterdam: 40e verslag – ma. 29.08.09: 9 deelnemers.

Opening bijeenkomst: 20 uur; de zomervakantie blijkt voorbij: de vergaderruimte is weer geordend, waardoor niet meer met meubilair behoeft te worden gesjouwd, kortom, het ‘gewone’ leven is teruggekeerd. De gespreksleider heet de aanwezigen welkom, constateert dat geen nieuwelingen dwingen tot voorlezing van de gespreksregels en vraagt om suggesties tot bepaling van het gespreksonderwerp. Hiertoe doet A een voorstel, dat vervolgens door de groep wordt gekozen.

Het gespreksonderwerp:

Waarom blijven veel ex-verslaafden zo vaak hangen rondom het onderwerp ‘verslaving’; het lijkt alsof ze geen echte nieuwe koers in hun bestaan kunnen ontwikkelen. Klopt die indruk en wat moet ik daar van denken. Ik kan het niet goed plaatsen. Zou het misschien goed zijn wat meer afstand te gaan nemen van het onderwerp ‘verslaving’ door het ontwikkelen van contacten buiten dat circuit?

Hierop volgt de gespreksronde:

B: inderdaad blijven ex-verslaafden verbonden met dit onderwerp. Dat geldt ook zeker voor mijzelf. Misschien ben ik bang dat ik anders belangrijke dingen ga missen – mijn neiging is anderen te gaan helpen en dat komt dan neer op het strelen van mijn ego; daarvan heb ik mij nu gedistancieerd – dan heb je ook nog eens te maken met de geestelijke verslaving – ben nu 6/7 weken clean – voel me sterker – voel ook steeds meer de kracht van de groep en het effect – de aanwezigheid – had ‘t moeilijk – met het goede weer, kreeg trek in wijn – heb niet toegegeven – zit vaak op de wip – jaar op jaar – wou zeggen: dikke streep eronder zetten…., maar echt afstand nemen is geen sinecure….en bovendien voel ik me nu beter, prettig en min of meer meer veilig!

C: kan me dat gevoel voorstellen – opluchting na een tijd groepservaring incl. controle in dat nieuwe leven en het ondervinden van respect van anderen voor mezelf en de nabijheid van nieuwelingen ten opzichte van het onderwerp – zelf was ik in die periode betrokken bij het opzetten van een voorlichtingstraject op Texel en ook bij Parnassia – weer groepen – inclusief de weerstand van professionals – voor een deel was het een spel, leuk ook, vooral de feed back – mooi – ook voor mezelf – tijdrovend bovendien – een dag Texel is lang voor een uurtje voorlichting – toch moet je het allereerst voor je zelf doen, terwijl ook de staf daaromheen wordt betrokken – en daarnaast blijft het effect onbekend – mensen beloven vaak naar de groep te komen maar ze komen niet – alles is verbazend ten opzichte van de openheid – en er ontstaat een klimaat van kameraadschap, dat trouwens later weer verdampt – de beweging om anderen te ‘helpen’ is onzin – alleen voor jezelf is het nuttig – ik zit inmiddels in een bestuur waar slechts een persoon (een vrouwelijke huisarts) mijn verleden kent – de rest niet – en dat laat ik zo – is rustiger – intussen is het mooi en noodzakelijk om voorlichting te geven – maar lang niet iedereen maakt daar gebruik van…trouwens, is het ook een verslaving als je altijd naar de groep gaat —– tennissen —- klaverjassen —- etc., er zijn heel veel kanten – ik ben blij met de anonimiteit – ook als mensen mij aanspreken….tenminste als ‘t serieus bedoeld is, niet dat ik zo nodig moet, maar iemand die vraagt is ook interessant – elders maken mensen een puinhoop van hun leven in tegenstelling tot mensen in de groep, die proberen tenminste wat van hun leven te maken – de rest zijn allemaal verhalen – hier gaat ‘t ergens over – niet meningen opdringen –
serieus = intensief en vermoeiend – per saldo gaat het allemaal om het bereiken van evenwicht en ook dat verschuift in de tijd.

D: toen ik zelf erachter kwam wat verslaving betekende in mijn bestaan en ook dat je daar iets aan kunt doen, dat je kunt herstellen, ging bij mij heel gewoon het licht aan. Ik kreeg greep op mijn bestaan en ik kon aan het werk. En dat heb ik ook gedaan. Nooit heb ik het gevoel gehad in mijn oude verslavingsgedrag te blijven hangen. Dat verleden was hoogstens een bron om dingen daarbuiten aan te pakken. Al die jaren bezoek ik nu wekelijks de groep, waardoor ik telkens de gelegenheid krijg en die ook gebruik om op een unieke manier te denken, te voelen, te praten over alles wat ons verbindt. In dit verband zal iedereen persoonlijk zijn eigen formule moeten zien te vinden of ontwikkelen. Zelf heb ik baat bij het eenvoudige groepsproces zoals wij dat hier hebben ontwikkeld. Het geven van voorlichting is voor mij een totaal andere wereld. Ik heb veel respect voor mensen die zich hiervoor inspannen. En zo hebben veel deelnemers vanuit hun eigen aard of achtergrond telkens weer verschillende belevingen rond het onderwerp ‘verslaving’. Het is dan ook heel essentieel dat iedereen telkens weer zichzelf goed in de gaten probeert te houden. Misschien is dat trouwens ook wel een van de kernpunten van ‘het programma’: ontwikkelen van je eigen zelfcritisch vermogen: jezelf niet voor de gek houden, maar ook jezelf niet trachten te projecteren in een ander. Waarschijnlijk hebben we in een groep een heleboel gemeenschappelijk, maar op essentiele onderdelen verschillen mensen telkens weer en misschien juist daarom is het telkens spannend en belangrijk niet te generaliseren.

E: vroeger beleefde ik wekelijkse bijeenkomsten – dat was niet de groep, maar elders – met dezelfde wezensvragen – in mijn nieuwe leven kan ik beter werken zonder gevaar dat verslaving uberhaupt een rol kan spelen – in die strandorgie van een paar dagen geleden werd iemand vermoord: wat verslaving (dus) allemaal veroorzaakt – toch: veel mensen worden niet neergeschoten – de andere kant betekent voor mij ook een omslag in mijn leven – dat duurt nu langer en voelt dieper – daarover in de kliniek te communiceren gaat heel goed, zowel in de groep als de kliniek worden dan praatjes doorgeprikt – toch: misschien wordt ‘t op enig moment ‘genoeg’, en dan ‘mag’ je toch stoppen?! zolang de nodige energie er is, is ‘t toch goed – die impact – na een leefstijltraining begint ‘t gewone leven: ontslagen!

F: ik heb veel bewondering voor mensen die voorlichting geven – zou ‘t zelf niet kunnen – zelf ben ik extreem: ik doe ‘t – of doe ‘t niet – heb een keer zelf voorlichting gehad: 1 jong meisje onder invloed – was niet mijn manier – als iemand niet luistert zou ik ‘t niet kunnen accepteren: maar dat andere gedrag zou ik niet kunnen volgen – vind ‘t knap als mensen dat wel kunnen – zelf heb ik overal een antwoord op en een oplossing voor – vind lang niet iedereen leuk – anderen wel lekker gemakkelijk – ben niet als voorlichter in de wieg gelegd – vind dat mensen gemotiveerd moeten zijn – weet ‘t dus niet – zou wel graag dingen willen leren…. Iets heel anders: heb het Prinsengracht-concert gevolgd: prachtige klanken tov hossende massa’s: word ook soms weer kriegel – ben duidelijk nog niet ‘uitgeleerd’…..

G: vind/denk dat dit alles veel met leeftijd te maken heeft – trouwens als ervaringsdeskundige heb je natuurlijk wel veel toe te voegen – zou er zelf geen geld mee willen verdienen – ben als enige hier, geloof ik, zonder kliniek ervaring – en dat is een ander ding….

H: ben bij een aantal instituties (resp. AMC, VU en Jellinek) actief bij het voorbereiden, opzetten en uitvoeren van meerjarige onderzoeken, mede op het gebied van verslaafd gedrag. En dat alles kan ik heel goed aan. Ik ervaar pas persoonlijke problemen en ongezonde spanning in situaties die ik zelf niet ‘doe’ en dan gaat ‘t vaak om hoogst individuele rampen, zoals ik meemaakte met een verslaafde die zijn heup brak toen hij een ander wilde helpen – dat soort dingen raakt mij persoonlijk te veel, komt te dicht bij me – heb ik nu afgeleerd / hoop ik….

Hiermee is de gespreksronde voltooid en krijgt A de gelegenheid af te ronden en hij zegt: lekker leven hebben we toch: met een maatje op een terrasje en weten: ik doe er toe – sommige dingen doe ik niet meer en dan is m’n rugzak opeens een pluspunt geworden – die heb ik in m’n voordeel omgebogen – ik ben overtuigd dat een mens kan leren – bekijk ‘t gewoon van dag tot dag en op positieve wijze…

De gespreksleider dankt A voor het onderwerp en ook de overige aanwezigen voor hun inbreng, verzoekt eenieder enig geld in de groepspot te deponeren en sluit de bijeenkomst om 21.30 uur.

Amsterdam, 25 augustus 2009.